6-7-8 Temmuz 2012 tarihlerinde gerçekleştirilen 19. Ereğli Sevgi, Barış, Dostluk Festivali belleklerde iz bıraktı. Ülkemizin ve Avrupa’nın en büyük festivaline, alanlarında ses getiren sanatçılar katılırken Senegal, Meksika, Litvanya, Kuzey Osetya, Yakutistan halk dansları ekipleri de festivale ayrı bir renk kattı.
Sergilerin açıldığı, söyleşiler ve dinletilerin yapıldığı festival, ilçe merkeziyle sınırlı kalmayıp köylere uzandı. Ereğli Gazeteciler Cemiyeti’nin davetlisi olarak katıldığım festivalde, ben ve özel eğitim uzmanı Ercan Karaca söyleşilerde bulunduk, karikatürist Mehmet Selçuk da büyük ilgi gören bir sergi açtı. Ereğli Belediye Başkanı Halil Posbıyık’ın “Festival ilçede sınırlı kalmamalı, köylere kadar ulaşmalı.” düşüncesinden yola çıkılarak Ova köyünde düzenlenen etkinlikte çocuklarla söyleşip kitaplarımı imzaladım. Kitap okumanın önemi ve kitap sevgisini konu edinen söyleşim sırasında çocukların sorularını da cevapladım.
Neşeli bir ortamda gerçekleşen söyleşinin ardından, bu yıl 30. Sanat Yılını kutlayan karikatür sanatçısı Mehmet Selçuk’un karikatür sergisi açıldı. Açılışta konuşan Belediye Başkanı Halil Posbıyık; kültür sanat alanında eser verenlere ev sahipliği yapmaktan büyük mutluluk duyduklarını aktardı. Karikatür üzerine söyleşide bulunan Mehmet Selçuk’tan sonra özel eğitimci Ercan Karaca da eğitim, okuma, kitap sevgisi üzerine düşüncelerini çocuklarla paylaştı. İlk kez bir yazarla karşılaşıp imzalı kitaplar alan çocukların mutluluğu görülmeye değerdi.
Sonraki günlerde Bayat ve Çayırlı köylerine gidildi. Gittiğimiz köylerde çocukların ilgisi görülmeye değerdi. Elinde kağıt kalem oracıkta çizgileri konuşturuyor Mehmet Selçuk. Gözler tek bir noktada birleşmiş. Kağıdın üzerine çizilecek şekle bakıyorlar. Karikatür bitince hepsinin yüzünde tatlı bir gülümseme yayılıyor. Her karikatürde dikkat kesilip sorular soruyorlar. Ben de çizerim, diyene Mehmet kağıdı uzatıyor. Şaşırıyoruz. Hiç eğitim almadan çiziyorlar. İçlerinde çizgisi güzel olanlardan söz alıyor Mehmet Selçuk, çizip kendisine yollayacaklarına dair.
Festivalin köylere uzanması birçok güzelliği de beraberinde getirmişti. Belki de festivalden haberi olmayan köy çocukları bunu duymuş, mutlu olmuş, Başkana mektuplar yazmışlardı. Halil Posbıyık, mektupları okurken çok mutlu oldu. Bazı satırlarda gülümserken bazı satırlarda yüzünde tanımsız bir huzur görülüyordu. Bir festival yapılıyor. Çocuklar unutulmuyor. Özellikle köy çocuklarının ayağına gidiliyor. Yaşanan mutluluk anlatılır gibi değil.
