Okuma yazmayı öğrendikten sonra bir süre boşlukta kaldım. Evimize gazete girmezdi kitap yoktu. İçimde giderek büyüyen okuma isteğini sokaklardan toplayıp biriktirdiğim gazete parçalarıyla kese kağıtlarıyla gidermeye çalıştım.
Bugünkü gibi çocuk kitapları “Cin Ali” bile yoktu. Halk Kütüphanesi’ni keşfedip “Doğan Kardeş” dergisiyle tanıştığımda dünyalar benim olmuştu.
Ama en kolay erişebileceğimiz kitap, sinema önlerinde 2. 3. 4. elden satılan çizgi romanlardı. İlerleyen yıllarda kahramanları çoğaldı, yerli versiyonları da çıktı ama benim favorim “Tommiks” ve “Teksas”tı. Bu kahramanların hiçbir serisini kaçırmadım. Sürekli değişimle kolay ulaşıyordum.
İçeriğindeki başrol oyuncuları Tommiks, Doktor, Kanyakçı, Teksas ve arkadaşları iyi insanlardı. Kötülerle Haydutlar, İngilizler ve Kızılderililerle savaşırlardı.
Yaşam dağarcığımız yeterli olmadığı için topraklarını savunan haklı tarafı tutmazdık. Bugünkü ABD’nin temelini oluşturan toplama milletin yanında, İngilizler “Kırmızı Urbalılar”’ın karşısındaydık.
“Tommiks”in sevgilisi bile vardı adı; “Suzi” Albayın kızı… Öpüştüklerini bile görmedik ve bunun çok zararı oldu biyolojik devrim’e! kadar bedensel malzeme! lerimizin farkında bile değildik. Hatta daha sonraki yılların ilk bölümünde Tommiks Suzi’nin ellini tutmuyor diye el ele bile tutuşmadık.
Öbür taraftan kahramanların hepsi düzgün kişilerdi. “Dalton”lar bizi güldürürdü, kötüler cezasını bulurdu. Eğer bugün iyi özelliklerimiz varsa bunların çoğu belki de o kahramanların iz düşümüdür. Zararını görmedik değil. Bugünün gençlerinin ve çocuklarının hatta bebeklerinin ellerinden düşürmediği cep telefonları gibi son derece zararlıydılar.
Yine de masumdular. İnsan toplumunun tamamını olumsuz etkileyen bu aygıtlar gibi değil elbette…
Onlara tiryakilik derslerden uzaklaşmamıza neden oluyordu. Mesela bendeniz bu kitapları, ders kitaplarının arasına kar garantili bir köşede saatlerce elimden bırakmazdım.
Okuma yazma bilmeyen annem uzaktan bana övünerek bakardı.
“Benim oğlum arslan maşallah! Elinden derslerini bırakmaz doktor olacak inşallah!” derdi.
Sonraki dönemlerde umutlarını törpüleyip;
“Bundan bize hayır yok öğretmen bari olsun” dediler, Allah dualarını kabul etti…
Bu çizgi romanların asılları önce Amerikalı çizer ve yazarlar tarafından üretiliyor, ülkemizde Türkçeleştiriliyordu. Sonra İtalyanlara geçti. Hem konuları hem de çizimler çok kötü olunca soğumaya başladım.
Artık çağ atlamış! Romanlara, hikayelere, şiirlere geçmiştim lakin elime geçtiğinde yine göz atıyordum.
Artıları eksileriyle bir çocukluk böyle geçti. Yine de o kahramanları hayırla yad etmek isterim.
Tommiks, Teksas, Zagor, Teks, Kaptan Swing, Kinova, Red Kit, Tombraks ve arkadaşları için; Allah rahmet eylesin!…
