Yabancıyım, yaralıyım
Elim, ayağım kısa.
Doğuştan karalıyım
Vurgun yedim bereliyim
Dur! nereye böyle Bay'ım
Daha yeni başladım
İstanbul’a bir bilet
Yer yoksa ayakta da olur
***
Nöbetçiyim, geceyi beklerim
Kumu alır kayaya eklerim
Yıllar var yollardayım
Hal böyle böyle, ben neylerim
Ben bunları niye anlatırım
Kim derler sana
İstanbul, neyin olur
***
İlkokuldayken ben
Bir gün komutan
“Benim hayatım roman”
Ölüme denk geldin sen
İstanbul’a bir bilet
Cam kenarı, koridor
Tekerüstü de olur
***
Bir kadeh daha mı söyledin
Ateşin var mı dedim, kıyamet gibi, dedin
Sen, kaç kere öksüz büyüdün
Taşın, toprağın üstünde uyudun
Bay’ım yolculuk nereye
İstanbul neyin olur
***
Benim yerime koyamazsın kendini
Senin de diyeceğin çok, susmandan belli
Beni yolda bulursan, eğilip alma
Olur da, bir yerde görürsen, tanıma
Bay’ım, bana bir daha “merhaba” deme.
Git git, daha ne kadar
İstanbul’un ortasına gelmedik mi
Bay’ım, duymadım, ne buyurdunuz
İstanbul’un ortası mı kaldı ki
İstanbul’un her yeri sinema.
