ÇİRKİNDİM ANLAYAMADIM
Çirkindim
Ancak çiçekler konuşurdu benimle.
Kamburum vardı, kısa ve de şişmandım.
En çok papatyaları severdim,
Hani şu ilkbaharda çimenlerin arasında açan
Bana geçmiş ilkbaharlarda neler yaşandığını anlatırlardı.
Annem beni hiç bir zaman sevmemişti,
Belki de babamın evi terk etmesinin sebebiydim.
Bir savaş uçağının üzerimizden geçişini seyrettik,
Papatyaların yanına çimlerin üzerine uzanmıştım,
Uçak papatyaların sözünü kesmişti.
Hiç kız arkadaşım olmadı,
Kızlar beni hiç sevmezdi.
Aslında çiçeklerden başka hiç arkadaşım olmadı.
Arada beni övmeleri hoşuma giderdi.
Geçmiş ilkbaharlar soğukmuş,
Anlamamıştım.
Derken ters yönden bir savaş uçağı daha geçti üzerimizden,
Uzaklardan bir patlama sesi geldi.
Bu patlamalar gün boyu tekrarlandı.
Dedem vardı, gri sakallı uzun boylu, iri yarı.
Dedem her sabah gazete okur,
Okurken sürekli küfreder, bağırırdı.
Anlamazdım.
Beni, dedem de sevmezdi,
Çirkindim.
Patlamalar sebebiyle papatyalarımla doğru düzgün muhabbet edememiştik.
En son söyledikleri;
Bu ilkbahar da soğuk olacak.
Olmuştu.
Anlamadım.
Çirkindim...