Anne baba tutumu, ailelerin çocuklarını yetiştirirken kullandığı iletişim tarzı ve davranış şekilleridir. Sahip olunan bu tutum şekilleri çocukların kişilik gelişiminde büyük rol oynamaktadır. Çocuk üzerinde sürekli kullanılan ifadeler, çocuğun o kişiye dönüşmesine sebep olmaktadır.
Sürekli baskı altına alınan, davranışları kontrol edilmek istenen ve katı kurallara tabi tutulan çocuklar; kendine güvensiz, başkalarının etkisi altında kalan ve kendi başına hareket edemeyen çocuklara dönüşebilir.
Her isteği sorgusuz yerine getirilir, isteklerine sınır konulmaz ve tüm arzuları daima yerine getirilirse çocuklar; bencil, kural tanımaz ve sorumluluklarının farkında olmayan çocuklar haline gelebilir.
Aşırı hoşgörülü ve otoriter tutumlar arasında tutarsızlığa maruz kalan çocuklar ise karar vermekte zorlanan ve insanlara güvenmeyen çocuklar olabilir.
Zarar gelmesin korkusuyla sürekli korunan ve kontrol altında tutulan çocuklar duygusal açıdan zayıf, aileye aşırı bağımlı, kendisini savunamayan çocuklar haline gelebiliyor.
Çok yüksek beklentilere tabi tutulan, hata yapmalarına sabredilemeyen, daima mükemmel olması beklenen çocuklar yetersizlik duygusu ile devamlı başkalarını mutlu etmeye çalışan, kendisini değersiz ve başarısız hisseden çocuklar haline gelebiliyor.
Çocuğun kendisine yükleyeceği değer, sosyal hayatında elde edeceği roller, hayatı boyunca karşılaşacağı problemlere karşı kullanacağı baş etme yöntemleri ailelerinden gördükleri tutumların etkisi altında kalıyor.
Çocuklarının kişilik gelişiminde olumlu etkiye sahip olmak isteyen ailelerin kuracakları iletişimde şunlara dikkat etmesi gerekiyor:
*Çocuklarına karşı güven verici, hoş görülü, sevgiye dayalı bir yaklaşım göstermek,
*Birbiriyle tutarlı davranışlar sergilemek,
*Çocuğun ilgilerini göz önüne almak ve yeteneklerini geliştirilmesine fırsat vermek,
*Aile içinde çocuk ile ilgili alınan kararlarda çocuğun düşünce ve fikirlerini almak,
*Çocuğun yaşına ve gelişimine uygun beklentiler oluşturmak,
*Çocuğun sorumluluk almasını ve bireyselleşmesini desteklemek.
Ailesiyle sağlıklı bir ilişkiye sahip olan çocuklar özgürce karar alabilirler. Sosyal ve duygusal anlamda topluma uyum sağlamakta sorun yaşamazlar. Yüksek özgüvene sahip, bağımsızlık ve yaratıcılık duygusu gelişmiş bireyler olarak yetişirler. İnsanlara güvenmekte ve onlarla işbirliği yapmakta sorun yaşamazlar.