Ülkemizin ünlü sanatçılarını Karadeniz’in bu şirin kentinde bir araya getiren bu başarıda, yönetime gelen belediye başkanlarının etkinliğe sahip çıkması yatar ve kuşkusuz en büyük pay da belediyenin halkla ilişkiler görevlisi Sevgi Salcı’nındır. Etkinlikte Necdet Sakaoğlu, Alaaddin Topçu, Işıl Özgentürk, Haydar Ergülen, Vural Bahadır Bayrıl, Aydın Ilgaz, Mehmet Saydur, Ünata Akkoyunlu, Abdullah Satoğlu, Gülseren Engin Ünsün, Hatice Erol, Onur Ataoğlu, Alaaddin Kara, Bedisa Eliadze, Nilay Yılmaz, Savaş Ünlü, Mehmet Sait Taşkıran, Nalan Çelik, Nuran Barengi, İbrahim Tığ, Emine Koç ve Nilgün Ilgaz; söyleşi, imza günleri, panellerde insanlarla buluşmanın mutluluğunu yaşadılar.
İşin içinde Bartın olunca çoğu şey ertelenmeye alınıyor. İşler erteleniyor, buluşmalar bir sonraya öteleniyor. Bartınlılara göre kentin suyunu içen kolay kolay bırakamazmış güzelim, şirin, sevgi dolu kenti. Bu yıl belki de ilk kez açılışta yoktum. Açılışın güzel olduğunu arkadaşlardan öğrendim.
Kitap fuarı denip geçilebilir. Ben buna karşıyım. İşbirliğiyle yapılan bir etkinlikte herkes elini taşın altına sokuyor. Şoföründen salon çalışanına, aşçısından garsonuna dek tüm çalışanların emeği var. Üstelik onlar, bu etkinliğin görünmeyen kahramanları.
Etkinlikleri izlerken nereden nereye gelindi diye düşünüyordum. Sevgi Salcı, Altan, Noyan Erözçelik, rahmetli Şevket Salcı ve Aydın Ilgaz’ın öncülüğünde başlatılan kitap fuarı 15. yıla ulaşmıştı. O zamanlarda dönemin Belediye Başkanı Oğuz Pir’di. Belediye parkında başlatılan etkinliğin uzun yıllar süreceğini ona omuz verenler biliyor muydu? Yaktıkları ateşin böyle büyüyeceğini düşündüler mi? Kuşkusuz onlara sormak gerek bu soruyu. Onların “Evet, bunu düşlemiştik” diyeceklerinden kuşkum yok. Buna emin olduğumdan can dostlara bunu hiç sormadım.
Etkinlikler birbirini kovalıyordu, arka arkaya geliyordu. Beni ilgilendiren bölüm ise kente uzak köy okullarında yapılan etkinliklerdi. Bu yıl beni köy gezilerinde yalnız bırakmayan kuşkusuz Cemal Akın başkanımızdı. Sürekli yanımda olan Muhammet kardeşim ve şoför dostumuzdu. Köy okullarına ulaştık. Okullarında söyleşiler yaptık, onlar da becerilerini ortaya koydular. Belediye adına ücretsiz kitaplar dağıtıldı. Onlar mutlu ben ya da bizler onlardan daha mutluyduk.
Köy okulları, köylünün konukseverliğini gösterip ikramlarıyla bizleri çoğalttılar. Sararmaya yüz tutmuş yapraklarda bahar sevincini yaşamak buydu sanırım. Yapraklar, doğa artık güz geliyor dese de gönüllerde baharın sürmesi en büyük zenginlik, en büyük güzellikti. Bizler her zaman güzelliklerin yanındaydık. Hele işin içinde Bartın olunca akan sular duracaktı.